Yonca Saraçoğlu bu kapsamlı sergide, yeryüzünün insan, hayvan, bitki gibi tüm canlarının güncesini yazıyor.  Savaşlar, büyük göçler, aşırı çoğalma, sınırsız tüketim ve kirletme gibi sıradan (!) insani etkinliklerle hasta edilen Yeryüzü, yani canlı bir varlık olan, evrendeki tek dayanağımız, tüm canlıların birlikte oluştuğu ‘Gaia’, dişi prensip olarak kadınlığın inkar edilen gücünün metaforuna dönüşüyor.  Sanatçı asıl meselesini, “bu gücü ‘Can’la hayat bulan, ‘Gönül’le tinselleşen beden imgesi üzerinden, kadının yeryüzüyle olan ve kendi yaşam döngüsündeki serüvenini irdelemek, efsanevi tarih perspektifinden mitler ve arketipler aracılığıyla sorgulamak” olarak belirliyor.  Yeni üretimlerle önceki çalışmaların bir arada yer aldığı sergide, kolektif bilinçaltından yürüyen tema ve semboller, sanatçının kendi öznelliğinden doğan işlere sızarak büyük anlatının ve ‘Arkaik Panteon’un tamamlanmasına yardımcı oluyorlar.

Seçkideki işlerin ortaklaştığı temalar; potansiyel / koza / ölüm / yeniden doğuş ve dönüşüm, eşik / başlangıç ve kayıp / suçluluk / sorumluluk duygusu ile içgözlem / aydınlanma olarak sıralanabilir.

kaynak: Art Unlimited